Geluid

Dejavie digitaliseert de volgende geluidsbestanden:

• magnetische geluidsbanden
• cassettebandjes
• elpees en singles

Magnetische geluidsbanden

Een magneetband is een band van kunststof waarop een dunne laag magnetiseerbaar materiaal is aangebracht. De magnetische deeltjes hiervan worden met een magneet (de schrijfkop) in een bepaalde richting gemagnetiseerd. De schrijfkop zorgt voor een wisselende polariteit, waardoor er op de band een heel klein magnetisch veld ontstaat. Het magnetische veld van de deeltjes wordt door een leeskop gelezen en vertaald in elektrische stroom. De magneetband wordt dus met een constante snelheid langs de koppen van een bandrecorder (magnetofoon of taperecorder) geleid om geluid op te nemen of af te spelen. De eerste bruikbare bandrecorder, de Magnetophon, werd in 1935 door de Duitse firma AEG getoond. Deze werd echter alleen voor professionele doeleinden gebruikt.  Pas in de jaren 50 kwam er wereldwijde productie van bandrecorders voor thuisgebruik op gang. Dit systeem kende zijn hoogtijdagen in de jaren zestig en zeventig, totdat de cassettebandjes en cassetterecorders in de jaren 80 op de markt kwamen.

Cassettebandjes 

De cassetterecorder werd in 1963 door Philips geïntroduceerd. De kwaliteit van de geluidsopnames bleef in het begin ver achter bij die van de bandrecorder. Door het ontwikkelen van speciale bandsoorten en met de komst van ruisonderdrukking verbeterde de kwaliteit. De cassetterecorder was door zijn compacte formaat gebruiksvriendelijker dan de bandrecorder. De cassetterecorder werkt ongeveer hetzelfde als de bandrecorder, alleen zit de magnetische band samen met spoelen in een plastic houder die kleiner was dan de geluidsbanden. Deze compact cassette was makkelijker te vervoeren en de cassetterecorders waren goedkoper dan de bandrecorders. Later kwam de draagbare cassettespelers, de Walkman, op de markt. Hierdoor kon iedereen met een klein apparaatje overal genieten van hun eigen muziek. In de jaren 80 was bijna iedereen overgestapt op het cassettesysteem en dit was het meest populaire geluidsmedium totdat de compact discs hun intrede deden en de cassettebandjes van de markt verstootten.

Elpees en singles

Een langspeelplaat, ook wel vinylplaat genoemd, is een grammofoonplaat gemaakt van vinyl. Een grammofoonplaat is een platte schrijf waarin aan beide kanten een spiraalvormige groef is geperst. In deze groef zitten kleine uitslagen naar links en rechts die door een naald op de ronddraaiende plaat worden afgetast en hoorbaar gemaakt. Dit systeem is door Emile Berliner aan het eind van de 19e eeuw ontwikkeld. Zijn grammofoon was een verbetering van de fonautograaf en fonograaf en bleef het standaardsysteem tot de opkomst van de cd. Het geluid van de analoge elpee is echter beter dan die van zijn digitale tegenhanger. Hierdoor worden er nu weer veel elpeespelers en langspeelplaten op de markt gebracht. Het is dan ook niet zo raar dat muziekbands hun nieuwe album uitbrengen op cd én vinyl, en sommige bands brengen hun nieuwe album zelfs op cassetteband uit.

Wil je je analoge geluidsbestanden laten digitaliseren, bedenk dan van tevoren waar je je digitale bestanden voor wil gebruiken. Als je geen platenspeler hebt en toch naar je favoriete elpees wil luisteren, dan raad ik je aan om je platen over te laten zetten op cd. Er passen twee elpees op één cd, dus als je meer platen hebt om over te zetten, kun je aangeven welke twee platen je bij elkaar op een cd wilt hebben. Je kunt voor een meerprijs ook kiezen voor een tracklist, zodat je makkelijk je favoriete nummers kan beluisteren. Daarnaast is het ook mogelijk om je cd’s te laten voorzien van een albumhoesje, hiervoor geldt ook een meerprijs.